Het lijkt een gewoonte te zijn geworden dat we alles gaan overdenken. Alsof we steeds goed moeten doen en dat we dat goed doen dan gaan invullen met 'beter doen'. We gaan de dingen overdenken. Als (bege)leider dreigen we daarin mee te gaan of in diezelfde valkuil te stappen. Dan proberen we mee te zoeken naar wat er aan het gebeuren is en stellen we soms ongewild opnieuw doelen voorop die datzelfde mechanisme in de hand werken.
Beeld gemaakt in Assenede in 2020 tijdens een moment van bewust vertragen.
We willen steeds vooruitkijken. Het wordt ook (van ons) verwacht. Ik stel me de vraag of het klopt dat wanneer je geen doel vooropstelt, je niet goed bezig bent. Wat mij helpt om patronen te doorbreken van overdenkers zoals mezelf, is om inzicht te bieden. Mijn handelingsperspectief bestaat dus enkel en alleen uit het stellen van de volgende vragen:
Wat ben ik aan het doen?
Wat is mijn geheim?
Wat is mijn toegevoegde waarde?
Wat is de essentie van wat ik doe?
Met deze vragen sta ik stil bij wie ik ben, wat ik kan en waarom ik de dingen doe die ik doe, zoals ik ze aan het doen ben. Heb ik daar voldoende zicht op, dan ben ik ervan overtuigd dat mijn handelen goed zit en ik dus aan mijn toekomst aan het werken ben.